Chustowanie – dlaczego warto nosić dzieci?

Przez stulecia noszenie dzieci – na rękach, na plecach, na głowie, w chustach zarzuconych na brzuch – było najbardziej naturalnym sposobem opieki nad nimi i bliskości. Zmieniło się to właściwie dopiero, kiedy pojawił się wózek na kółkach, który do dziś jest chyba najbardziej popularną metodą przemieszczania się z dzieckiem i usypiania go. Ale: chustowanie wraca. I bardzo dobrze, bo jesteśmy noszeniakami¹. Tak budujemy bliskość i poczucie bezpieczeństwa. 

Noszenie dziecka w chuście jest uzasadnione naukowo.

W sieci można znaleźć mnóstwo porad na temat chustowania, ale i odpowiedzi na nurtujące rodziców pytania. Takie odpowiedzi przynosi także książka zatytułowana po prostu "Noszenie dzieci" Marty Szperlich-Kosmali², która jest doradczynią polskiej Akademii Noszenia Dzieci i niemieckiej Trageschule. "Propaguje noszenie jako sposób pielęgnacji niemowląt oraz rodzicielstwo oparte na wiedzy antropologicznej, a w swojej książce porusza wszystkie kwestie związane z noszeniem dzieci" – można przeczytać o autorce. Czego można dowiedzieć się z książki? Po pierwsze: od kiedy można nosić dziecko w chuście. Już od pierwszych dni życia, właściwie chustowanie można zacząć, jak tylko mama odzyska siły po porodzie. Dla dziecka bujanie, którego doświadcza będąc w chuście, jest stanem naturalnym, podobnym do doświadczeń z łona matki³. W dodatku w ten sposób czuje ciepło mamy i bicie jej serca, które także zna z czasu, który spędziło w brzuchu⁴.

Jakie korzyści zdrowotne dla matki i dziecka ma chustowanie?

Intuicyjnie wiemy, że noszenie dzieci dobrze wpływa na ich rozwój pod każdym względem, zarówno fizyczny, jak i emocjonalny, społeczny. Instynktownie dążymy do bliskości, która jest ważna i dla mamy, i dla dziecka. Chustowanie wzięli pod lupę naukowcy, którzy mają wywodzące się z badań dowody na to, jak dobry wpływ noszenie ma na dzieci. 

Chustowane dzieci mniej płaczą. Z badań opublikowanych w magazynie "Pediatrics" wynika, że te maluchy, które spędzają dużo czasu w chuście noszone, rzadziej płaczą – 43% płacze mniej w ciągu dnia, 51% – nocą⁵ . Takie dzieci są po prostu spokojniejsze, a ten spokój wynika z bliskości rodzica. Z kolei z badań dr. W. Searsa, jednego z członków Amerykańskiego Stowarzyszenia Profesorów Pediatrii, wynika, że chustowane/noszone dzieci lepiej nawiązują kontakt z otoczeniem, ponadto takie dzieci są bardziej czujne w zakresie wzroku i słuchu. Z kolei u dzieci urodzonych przedwcześnie chustonoszenie stymuluje wzrost i rozwój, ponieważ działa na zasadzie lekkiego masażu⁶.

To nie wszystko, bo chustowanie przynosi szereg innych korzyści, które mają duży wpływ na rozwój i zdrowie dziecka, także w przyszłości. Noszone dzieci mniej cierpią z powodu ulewania⁷, wymiotów, kaszlu, problemów z oddychaniem i trawieniem⁸ . Maluchy, które są noszone, rzadziej zapadają na zapalenie ucha środkowego⁹, które połączone jest z refluksem¹⁰ . Dodatkowo taka bliskość z dzieckiem wpływa na karmienie. Te matki, które noszą dzieci przynajmniej przez godzinę dziennie, mają mniej problemów z karmieniem piersią¹¹. Chustowane dzieci też są mniej narażone na spłaszczenie główki¹² wynikające z ilości czasu spędzanego na leżąco. Dodatkowo, noszenie zacieśnienia więź matki z dzieckiem¹³, daje więcej pewności siebie w macierzyństwie¹⁴, szczególnie na jego pierwszych etapach oraz może pomagać w walce z depresją poporodową¹⁵.

Jak prawidłowo nosić dziecko w chuście?

Jak nosić? Zawsze przodem do siebie, tak, żeby brzuszek dziecka dotykał naszego. Mówimy tu o chustach, nie nosidłach – tu sprawa wygląda inaczej. Ale w chuście nosimy dziecko przodem tak, by było w pozycji zgięciowo-odwiedzeniowej. Dziecko można nosić w chuście tak długo, jak długo nie chce się z niej wydostać, bo ciekawość pędzi je, by poznawać świat na własnych nóżkach. Widywałam noszone w chustach 3- i 4-latki. W zależności od chusty, mogą one wytrzymać obciążenie 20 kg, a nosidła – nawet więcej. Faktem jest jednak, że większość ruchliwych dwu- i trzylatków z chusty już "wyrasta".

Na rynku dostępne są różne rodzaje chust, zarówno tkane, jak i elastyczne. Więcej możliwości daje chusta tkana, którą można wiązać na różne sposoby, ale używanie elastycznej jest nieco łatwiejsze, szczególnie jeśli wcześniej nie używałaś chusty. To dlatego, że wiąże się ją przed włożeniem do niej dziecka. Istnieją także chusty kółkowe, które wiele mam noworodków ceni za wygodę i szybkość wiązania. Wybór chusty to kwestia gustu i wprawy, a jej wiązania można się nauczyć już po kilku próbach. 

Zazwyczaj instrukcja wiązania chusty jest dołączana podczas sprzedaży. Poza tym, w internecie można znaleźć mnóstwo filmików instruktażowych. Jednak jeśli nadal uważasz, że sztuka wiązania chusty jest zbyt skomplikowana, możesz umówić się na indywidualną konsultację z doradcą chustonoszenia, który pokaże Ci na żywo, jak to się robi. W dużych miastach istnieją także wypożyczalnie chust, z których możesz skorzystać, jeśli nie wiesz, który rodzaj sprawdzi się u Ciebie i Twojego dziecka. I jeszcze jedna rada – nie oszczędzaj na jakości chusty. Najlepiej, żeby była zrobiona z naturalnych materiałów z certyfikatami, a użyte podczas produkcji farby były odpowiednie dla kontaktu z delikatną skórą dziecka.  

Bibliografia:

1. Nicolai K, (2013), “Cache or Carry? Comparative biology and infant carrying”. Published online.
2. Marta Szperlich-Kosmala,“Noszenie dzieci", wyd. Natuli, 2019r.
3. Christensson K et al. (1995). “Separation distress call in the human neonate in the absence of maternal body contact.” Acta Paediatrica, 84(5):468-73.
4. Gatts J D, “Infant environmental transition system and method”, US Patent, US5385153A.
5. Hunziker UA, Barr RG. (1986). “Increased carrying reduces infant crying: a randomized controlled trial.” Pediatrics, 77(5):641-8.
6. Field T et al. (2010). “Preterm Infant Massage Therapy Research: A Review.” Infant behavior & development, 33.2:115–124.
7. Hopper HE, Pinneau SR. (1957). “Frequency of regurgitation in infancy as related to the amount of stimulation received from the mother.” Child Development. 28(2):229-35.
8. Diego MA et al. (2007). ”Preterm infant massage elicits consistent increases in vagal activity and gastric motility that are associated with greater weight gain.” Acta Paediatrica, 96(11):1588-91.
9. Tasker A et al. (2002). “Is gastric reflux a cause of otitis media with effusion in children?” Laryngoscope, 112(11):1930-4.
10. Jung WJ et al. (2012). “The Efficacy of the Upright Position on Gastro-Esophageal Reflux and Reflux-Related Respiratory Symptoms in Infants With Chronic Respiratory Symptoms.” Allergy, Asthma & Immunology Research, 4.1:17–23.
11. Pisacane A et al. (2012). “Use of baby carriers to increase breastfeeding duration among term infants: the effects of an educational intervention in Italy.” Acta Paediatrica, 101(10):e434-8.
12. Mawji A et al. (2014). “Risk Factors for Positional Plagiocephaly and Appropriate Time Frames for Prevention Messaging.” Paediatrics & Child Health, 19.8:423–427.
13. Anisfeld E et al. (1990). “Does infant carrying promote attachment? An experimental study of the effects of increased physical contact on the development of attachment.” Child Development, 61(5):1617-27.
14. Gathwala G et al. (2010). “Effect of Kangaroo Mother Care on physical growth, breastfeeding and its acceptability.” Tropical Doctor, 40(4):199-202
15. Peláez-Nogueras M et al. (1996). “Depressed mothers’ touching increases infants’ positive affect and attention in still-face interactions.” Child Development, 67(4):1780-92.